1 Ekim 2020 Perşembe

 Uzunca bir aradan sonra eteğimdeki taşları dökmeye geldim. Burası yalnızca bana ait olan sığınağım. hiçbir baskı altında kalmadan kimseye hesap vermeden aklıma estiğince yazdığım yer. Kelimelerimi istediğim yere atabilirim belki toplamayabilirim. Şimdi yeniden merhaba deyiş zamanı kaldığımız yerden devaam 👋



 Sizlere mayıs ayında okumuş olduğum Refet isimli kitaptan bahsedeceğim . Kitabın yazarı Fatma Aliye Hanım olarak geçiyor. Kendisi ilk feministlerden. Hayata bakışına kahramanına yansıtışına hayran kaldım. Biz kadınlar olarak; gücümüzün farkında olup, toplumun itilmiş altta kalan kısımı olamayacağımızı gösteriyor. Her ne olursa olsun içimizdeki gücü kaybetmeden yola devam etmek zorundayız. Aşk ilişkisinde de aile ile ilgili meselelerde de her yerde. Baş kahramanımız da babasını çok küçük yaşta kaybetmesine rağmen hayata tutunmuş. Annenin üstün çabalarıyla hayatta kalmış sonrasında da yadsınamaz kendi çabalarıyla öğretmen olmuş bir kadının öyküsü. 

 H erkesin Hiçbir Şeyi Hikayem 91 yılında başladı. Her yıl daha da geriye gitti ve bu yıl kendime en uzak yılım oldu.  En umutsuz en çaresiz...