BİL İSTEDİM

Ben hep sana yazsam ya. Yazınca konuşurken ki gibi aksamıyorum, aslında olduğum gibiyim. Böylelikle  aklımdan geçenleri sana düzenleyip söyleyebiliyorum. Ne zamandır sana mektup yazmıyorum. Çünkü konuşmuoruz. Ama ilginç bir şekilde kalbimden geçenleri nasıl bilebiliyorsun? Biliyorsun işte .Çünkü  bakışlarımdan, gülüşümden tanıyorsun beni. Bu nasıl güzel bi yetenek. Sadece ikimizin bildiği bir dil gibi. Aynı zamanda bir çeşit şifre. Aradan bir gün de geçse bir ay ya da yıl da geçse bazı şeyler değişmez çünkü. Mesela güldüklerin, ağladıkların gibi. Benim de değişmedi. Senden sonra sadece zaman geçirmeye çalışıyorum. Böylelikle daha az aklıma geliyorsun. Anılarımızı düşünmemeye çabalıyorum. Hem belki unuturum düşünmeye düşünmeye. Biliyorum gülüyorsun şimdi çünkü tanıyorsun beni. Ben her ne kadar düşünmüyorum desem de hep aklımın bir köşesindesin . Bilirsin beni okurum hep. Elime ne geçse ama genelde roman. Film izliyorum birde aşk ve korku. Birbirinden iki zıt çeşit. Hani ben de zıtlıklarla doluyum. Bazen yemek yapmayı deniyorum ve biliyor musun sanırım başarılı da oluyorum. Çevremden gelen tepkiler olumlu oluyor. Elimin bi tadı varmış. Sanırım senden aldığım aşkı yemeklerime ekliyorum. Ama her şeyden önemlisi rüyalarım. Seni orda görmeye engel olamıyorum. Ve rüyalarım benim en mutlu olduğum anlar oluyor sonra. Çünkü gerçek olamayacak kadar güzeller. Orda yine bakıyorsun bana dolu dolu ben de sana senin deyiminle yine masum masum bakıyorum. O anda rüyamda da her şey duruyor. Yine ilk adımı sen atıp koşarak boynuma sarılıyorsun. Öpüyorsun alnımdan gözlerimden.. Bana en masum geleni hep gözlerim olmuştur. Ne yaparsam yapayım yalan söyleyemem bilirisin. Buna çabalasam da gözlerim ele veririler beni. Neyse uzattım yine lafı hayatımda olmasan da bundan sonra olamayacak olsan da bil ki yerini kimse asla dolduramaz. Hem şu boşluk doldurma sözünü sevmem. Benim için herkes ayrıdır senin bıraktığın boşluğu ancak sen kapayabilirsin.