Korkuyorum

Güvenlik hakkının dışında kalan hemcinslerim adına yazıyorum bu yazıyı. Dehşet içindeyim.. korkuyorum. 6'dan sonra yürümekten, minibüse binmekten, etek giymekten,dar giyinmekten, pislik bakışlardan , küfürlü sözcüklerden , el hareketlerinden , imalardan, karanlık yollardan ve tanımadığım bi erkekle göz göze gelmekten bile korkuyorum artık.  Kim ister böyle bi hayatı ya da kim hak eder diken üstünde yaşamayı ? Bize hayatı zindan edenlerin yok mu sevdiği acaba dokunmaya kıyamadığı .. Ya da canından çok sevdiği annesi yok mu ? Ağlasa içinin parçalanacağı küçük kız kardeşi? Kuzeni, arkadaşı, yengesi... En sığ şekilde soruyorum 'senin başına gelse ne hissedersin?' yanmaz mı için ta derinden. Ömrün boyunca unutamazsın değil mi? Çünkü giden geri gelmez. İdam da edilse katili senin canın geri gelmez. Bi tarafı da kesilse için soğumaz. Haksız yere sırf canın istiyor diye başkasının 'canım' dediğini öldüremezsin. 

Hani  kadın değerliydi. Anneleriniz kadındı hani en çok onlara küfredildiğinde ortalığı ayağa kaldırıyordunuz. Katili de bi anne doğurdu.

Merak ediyorum çokça bu kinin sebebi nedir? Katil ve tecavüzcü canavar adama hakkettiği ceza verilse sizce azalır mı ölümler? Bu zihniyet değişmedikçe, biz birbirimizden nefret ettikçe biter mi? Farkında mısınız biz sessiz kaldıkça bizi dövdüler, taciz ettiler, öldürdüler. Kimi zaman, zaman aşımına uğradı cezalar; kimi zaman tahrik söz konusu dediler. Öldürülünce de "ne yapalım gece çıkmasaydı" dediler. Sizin anlayacağınız, bizimkilerin gözünde ölen değil öldüren masum. Mutlak suretle bi gerekçesi vardır öldürenin, sövenin, ortalığı dağıtanın. Kadın yaa, elbet yapmıştır bir şeyler, hak etmiştir. Kadın bile kadını korumazken erkeklere ne diyebiliriz ki .. Anneler çocuklarını sevgiyle, ayırmadan yetiştirse böyle canavarlar çıkar mı hiç. Hele hele saygı  duygusunu çocukken öğrenen kim kötü olabilir . İyilik de kötülük de sonradan öğrenilir.

Kadına şiddete hayır !

Utanıyorum yapılanlara sessiz kalanlar adına, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" diyenler adına. Suçluluk duyuyorum kendi adıma, önceki cinayetlerde daha fazla ses çıkarmalıydım diyorum. Çünkü sessiz kalmak, aslında bi anlamda kabullenmektir. Giderek daha mı çok hissisleşiyoruz belki biz de onlar gibi gaddarlaşıyoruz.